Nadat het zenboeddhisme naar het Westen was gekomen, beoefenden mannen en vrouwen zij aan zij in dezelfde kloosters en zaten in dezelfde zendo. De overdracht van leraar op leerling werd voortgezet. De boeddhistische service, rituelen en ceremonies werden gehouden, maar wat steeds meer ging wringen was dat hierbij alleen mannelijke voorouders en patriarchen genoemd werden. Ook alle verhalen, koans en teksten gingen over mannelijke beoefenaars, mannelijke zenmeesters en monniken. Waar waren de vrouwen? In de laatste decennia van de twintigste eeuw is er langzaam meer aandacht gekomen voor de vrouwelijke voorouders van zen. Teksten werden vertaald en bestudeerd, onderzoek naar vrouwelijke dharma opvolgers werd opgestart en uitgevoerd. Stap voor stap werd bekend dat er ook vrouwelijke voorouders zijn, hoe ze heten, wie ze waren en in wat voor omstandigheden ze leefden.
Toch duurde het nog enige tijd voordat er officiële erkenning kwam voor de vrouwelijke voorouders. In 2007 werd door de Salt Spring Zen Circle in British Columbia in Canada voor het eerst een officieel document gebruikt tijdens een zen ceremonie waarin de namen van vrouwelijke voorouders stonden. De concrete aanleiding voor het samenstellen van dit document was de voorbereiding van een jukai ceremonie (het ontvangen van de Mahayana voornemens) binnen deze sangha. Rowan Percy, een van de mensen die jukai zou ontvangen, besprak met haar leraar Eihei Peter Levitt Sensei dat ze de namen van vrouwelijke beoefenaars miste in de documenten waarop meer dan tachtig generaties van patriarchen vanaf de Boeddha stonden. Dit was de aanzet om een document samen te stellen waarin de namen van vrouwen opgenomen werden, vanaf Kanzeon en Prajnaparamita naar mythische vrouwelijke voorouders, overgaand naar Indiase, Chinese, Japanse en Westerse matriarchen. Rowan was de eerste die dit document tijdens haar jukai ontving.
Het document werd overgedragen naar de Soto Zen Buddhist Association (SZBA) van de VS, waarna een commissie van zen leraren verder onderzoek heeft gedaan. In oktober 2010 is het document unaniem goedgekeurd door de SZBA. Het ontwerp van de cirkel waarin alle namen van vrouwelijke voorouders zijn verwerkt, is gemaakt door Barbara Cooper.
In het midden van de rode cirkel staan links en rechts twee lijntjes. Hierop kunnen de namen worden geschreven van de zenleraar die de wijding geeft en de leerling die de wijding ontvangt. Dit is in aansluiting op het patriarchale document waaraan ook de beide namen worden toegevoegd.
De namen van de Westerse matriarchen in de cirkel variëren vaak enigszins, afgestemd op de vrouwelijke voorouders van de betreffende sangha.
- Chanting names once forgotten – Lion’s Roar
- Female Ancestors of Buddhism – TheTyee
- Women’s Lineage Papers – Peter Levitt
- Roused from a dream – Tricycle